Wystawa w swym obecnym kształcie jest prezentowana od października 2009 roku w celach numer 66, 69 i 70. Zwiedzający mogą zobaczyć m.in. pamiątki po więźniach (dokumenty, listy obozowe, grypsy pisane na kawałkach tkanin, różaniec z chleba, chusteczki wyhaftowane przez osadzone w Forcie VII kobiety), ale również narzędzia, którymi esesmani katowali więźniów. Patrząc na stłoczone ludzkie figury, znajdujące się w jednej z cel, mijając figury osób stojących z rękami na karku wzdłuż więziennego korytarza, można poczuć czym był pobyt w Forcie VII – egzystencją, wypełnioną wyłącznie niepewnością, zimnem, bólem, oczekiwaniem na mogącą przyjść w każdej chwili śmierć… Figury są rozmiaru dorosłych ludzi, tkwią w półmroku, a zalegająca wokół nich cisza zmusza zwiedzających do milczenia.
Wystawę uzupełniają dokumenty filmowe, między innymi film nakręcony przez armię amerykańską po wyzwoleniu obozów koncentracyjnych, funkcjonujących na terenie zachodnich Niemiec.
Kurator wystawy: Leszek Wróbel
Scenariusz wystawy: Leszek Wróbel
Aranżacja plastyczna: Wawrzyniec Kozicki